Nederlands

Als ik de autosleutels wil pakken, houdt de middelste het boodschappenlijstje voor mijn neus omhoog. “Waar denk je dat we dit kunnen halen…”, vraagt ze met een glimlach om haar lippen. “Bij de Aldi of de Mercadona?” Ik laat mijn ogen over de regels glijden. “Sla, tomaten, avocado’s…” Ik zie geen bijzonderheden. Pas als ik onderaan de lijst ben beland…

Dat ons plan allesbehalve origineel is, is een understatement. We zijn niet de eerste buitenlanders die in Spanje een goedlopende Bed & Breakfast willen beginnen. Maar om originaliteit is het ons ook niet te doen. Als eigen baas hopen we ons leven meer naar eigen inzicht in te richten. Met meer vrijheid, tijd voor elkaar en tijd om te genieten.

“Als jij mij, in mijn functie als Hoofd van de Buitendienst, graag een keer zou willen interviewen, dan hoor ik het wel…” Zonder een spier te vertrekken kijkt zij mij aan. Met een stalen gezicht werp ik mijn blik weer op de laptop. Ik doe mijn best om niet in lachen uit te barsten. Ook zij kan een kleine glimlach niet onderdrukken.

Terwijl we voor ons huis de pakketten tegels één voor één van de chauffeur aannemen, loopt een van de zwembadmakers net met de kruiwagen voorbij om het puin in de container te lozen. Hij werpt een blik op de tegelleverancier en de pakketjes die we zorgvuldig in de gang tegen elkaar aan stapelen. “Zo, lekker wezen winkelen?”

Terwijl er thuis nog druk geklust wordt, rijden wij gedrieën honderdvijfenzeventig kilometer naar de showroom van Francisco Segarra in Castellón. Omdat we niet te laat op onze afspraak met Hind wilden komen, vertrokken we een half uur eerder. Onnodig. Want als we twee uur later de parkeerplaats oprijden, hebben we nog…

“Wanneer verlaat je Zermatt?” “Vrijdag”, hoor ik mijn zusje twee balies naast mij antwoorden. Ik herhaal haar woorden, als mij exact dezelfde vraag een paar seconden later gesteld wordt. “Waar reis je naar toe?” “Spanje!”, verbetert zij zichzelf snel als ze bijna automatisch met ‘Nederland’ wil antwoorden. Terwijl de dame van het gemeentehuis en ik het gesprek…

“Daar komt de dader net aan”, verzucht mijn vader als ik de toekomstige ontbijtruimte binnenstap. De oudste en meest ervaren klusser van het klustrio schudt misnoegd zijn hoofd. Het afwerken van de bar die zij in minder dan twee dagen in elkaar hebben gezet, kostte meer werk dan ze van tevoren hadden gedacht. “Waarom wilde jij in godsnaam…”

Volgens de richtlijnen van het Ministerie van Volksgezondheid mag men in Spanje maar liefst twee keer zoveel drinken als in Frankrijk. Waar zowel mannen als vrouwen daar twee alcoholische versnaperingen per persoon per dag mogen nuttigen, mag men er in Spanje dagelijks maar liefst twee (vrouwen) tot vier (mannen) drinken.

In de hoek van de kamer wordt er driftig getikt. De jongste zit, zoals ze vanochtend al had aangekondigd, aan tafel. Haar hoofd verdwijnt nog net niet in het scherm. Terwijl ik na een wandeling voor de televisie ben neergeploft en mijn gebruikelijke geroosterde boterhammen met kruidenboter naar binnen schuif, gaat zij volkomen op in haar werk.

Met een zucht bladert ze door haar map met pasjes en reikt mij die van haar zorgverzekering aan. Met een klap valt vervolgens het portier dicht. Ik volg haar voorbeeld en stap ook uit de auto. Ik zet het pasje op de voorruit en doe een verwoede poging om het ijs te verwijderen. Het is acht uur ’s ochtends, donker en koud. Dat het zou kunnen vriezen…